Pałac Normanów w Palermo to budowla, w której w wybitny sposób udało się połączyć wpływy architektury normańskiej, bizantyjskiej i arabskiej. Od wieków jest siedzibą władz Sycylii.
Historia pałacu
Pallazzo dei Normanni, czyli Pałac Normanów, został zbudowany w najwyższym punkcie starożytnego centrum miasta. Wcześniej znajdował się tam prawdopodobnie qasr, arabski pałac zbudowany w IX wieku przez emira Palermo. Pozostałości dawnego pałacu są wciąż widoczne w fundamentach i piwnicach Pałacu Normanów. Gdy Normanowie podbili Sycylię w roku 1072, postanowili przebudować pałac arabski tak, by nowy budynek mógł jednocześnie pełnić funkcje administracyjne i być rezydencją władców. Kompleks budynków zaprojektowano tak, aby jego poszczególne części były ze sobą połączone arkadami, a pomiędzy nimi znajdowały się ogrody, zaprojektowane przez najlepszych ogrodników Bliskiego Wschodu. W roku 1132 król Roger II dobudował do pałacu słynną kaplicę Capella Palatina.
Przez cały czas swojego istnienia pałac był siedzibą władz, ale niewielu królów mieszkało w nim na stałe. Za panowania Fryderyka II pałac Normanów był miejscem spotkań poetów ze szkoły sycylijskiej, zgromadzonych wokół cesarza. Obecnie pałac jest siedzibą regionalnego parlamentu Sycylii.
Architektura
Znaczna część pałacu Normanów została przebudowana w czasach panowania Hiszpanów, ale pewne elementy pochodzące z czasów panowania Rogera II zachowały się do dziś. Należy do nich między innymi pomieszczenie zwane Sala Normanna.
Najwybitniejszym przykładem architektury normańsko-bizantyjsko-arabskiej w pałacu jest Capella Palatina, kaplica królewska. Mozaiki na ścianach nawiązują do ikonografii bizantyjskiej, obfitują w pozłacane elementy i obrazują między innymi Dzieje Apostolskie. Dekoracje na drzwiach nawiązują z kolei do architektury normańskiej, a łuki pomiędzy nawami są inspirowane stylem arabskim. Ogromne wrażenie robi sklepienie w formie ornamentu stalaktytowego, na którym namalowane zostały ornamenty roślinne i zoomorficzne, a także sceny z życia codziennego. Jest to wyraźne nawiązanie do architektury meczetów. Do ważnych elementów wystroju wnętrz kaplicy należy tron karoliński oraz balkon, z którego władcy mogli podziwiać procesje i brać udział w mszy.
