Ulica Drottninggatan właściwie na całej swej długości jest deptakiem, przecinanym jedynie przez ruchliwe arterie Sztokholmu. Pozostaje cieszyć się, że większość ruchu w mieście odbywa się za pomocą systemu tuneli, ponieważ i tak w godzinach szczytu centrum miasta jest bardzo gorącym miejscem. A Drottninggatan, to właśnie deptak, który jest absolutnym sercem Sztokholmu.
Samą ulicę wytyczono w pierwszej połowie XVII wieku i początkowo nosiła ona nazwę Stora Konungsgatan (Ulica Wielkiego Króla). Później jednak zmieniono nazwę, właśnie na Drottninggatan (Ulica Królowej), na część Krystyny Wazy, księżniczki, a następnie królowej Szwecji w latach 1632-1654. Dla nas to o tyle ciekawa postać, że wśród odziedziczonych przez nią tytułów znajdował się tytuł księżnej Pomorza i Kaszub. Krystyna Waza, zwana też Krystyną Szwedzką, musiała abdykować, ponieważ nawróciła się na katolicyzm. Ale ulica, którą nazwano na jej cześć, pozostała.
Zwiedzanie interesujących miejsc na Drottninggatan warto zacząć od Obserwatorium. Jest tam ciekawe muzeum, najłatwiej dotrzeć do niego ze stacji metra Rådmansgatan. Na wzgórze z Obserwatorium trzeba się wdrapać, ale potem będzie już tylko z górki.
Idąc naszą ulicą na południe, po prawej stronie, przy numerze 85 znajdziemy Muzeum Strindberga (Strindbergsmuseet), założone w ostatnim miejscu zamieszkania genialnego szwedzkiego pisarza i dramaturga. Nieco dalej, pod numerem 66, był apartament XIX-wiecznego bankiera i potentata prasowego, André Oscara Wallenberga, członka znamienitego rodu Wallenbergów, który do dziś jest jedną z najbogatszych familii w Szwecji, wciąż należą do nich banki, przedsiębiorstwa i domy wydawnicze.
Właściwie cała ulica, to niesamowity ciąg pięknych kamienic, z których większość zasługuje na zdjęcie, a czasem nawet kilka. Piękne frontony, portale, rzeźbione drzwi, zdobione okna i figury – wszystko to znajdziemy tam nawet w nadmiarze. Po drodze miniemy słynny rynek Hötorget, przy którym znajduje się Konserthuset, słynny budynek, w którym wręczane są nagrody Nobla.
Idąc dalej przejdziemy koło wielkiego centrum handlowego Åhléns, i dojdziemy wreszcie do ostatniego, najkrótszego ale też najbardziej wystawnego odcinka Drottninggatan. Trafimy tam na masę sklepów, sklepików, barów i kawiarni. Po drodze miniemy też wejście na Małą Scenę Teatru Miejskiego, którego centrum mieści się w pobliskim molochy Domu Kultury (Kulturhuset).
Już pod koniec deptaku, na jednym z narożników domów natrafiamy na postawioną w 2009 roku rzeźbę brytyjskiej projektantki, Laury Ford, zatytułowana Hemlös räv, poświęcona bezdomnym.
Ulica kończy się na Riksbron, moście, za którym zaczyna się Stare Miasto (Gamla Stan). Za mostem mieści się siedziba szwedzkiego parlamentu, którą w określonych godzinach również można zwiedzać, warto więc tam zakończyć spacer po najdłuższym deptaku Sztokholmu.
