Mało kto wie, że sztokholmski Skansen był pierwszym tego rodzaju parkiem etnograficznym na świecie i że to od niego wywodzi się sama nazwa tego rodzaju obiektów. Pierwotnie była to nazwa własna wzgórza, to na nim założono muzeum na wolnym powietrzu.
Skansen mieści się na wyspie Djurgården, co po szwedzku oznacz Zwierzęcy Ogród. Rzeczywiście, oprócz budynków, które pokazują głownie świat pochodzący z XIX wieku, w Skansenie można oglądać również zwierzęta. Zebrano tam wszystkie ważne zwierzęta żyjące w Skandynawii, zarówno te hodowlane (łosie, renifery), jak i dzikie (niedźwiedzie, rosomaki) a nawet drapieżne (wilki, rysie). Jest ich bardzo dużo i twórcy Skansenu postarali się zaprezentować je w optymalnych warunkach, we w miarę sprzyjającym środowisku. Pewnie dlatego tak trudno wypatrzyć tam np. rysie, które mają dziesiątki nor i jaskiń, w których mogą się schować. Znacznie łatwiej obejrzeć wilki, które przechadzają się majestatycznym krokiem, nic nie robiąc sobie z ludzi. Ciekawostką jest, ze niektóre zwierzęta biegają luzem. Można się więc natkać na pawia, który nagle sfrunie z płotu koło zwiedzających.
Założycielem sztokholmskiego Skansenu był Artur Hazelius, szwedzki językoznawca i etnograf. Otwarcie miało miejsce 11 października 1891 roku. Fundatorem był Karol XIV Jan, pierwszy król z dynastii Bernadotte. Po jego śmierci rozbudowę Skansenu finansował jego syn, Oskar I.
Do Skansenu zwieziono zabudowania z całej Szwecji, pokazujące jak żyli ludzie w czasach przedindustrialnych. Zebrano tam około 40 budynków – domów i domków jednorodzinnych, które zostały umieszczone tak, że domy i gospodarstwa z południowej Szwecji znajdują się na południu Skansenu, a te z północnej Szwecji, na północy. Wokół domów zbudowano gospodarstwa, oraz zasadzono roślinność odzwierciedlająca okolice z której pochodzi zabudowa.
Wyjątkiem wśród szwedzkich domów zebranych w Skansenie jest najstarszy budynek. Zbudowano go na początku XIV wieku i pochodzi z okolic Telemarku w Norwegii.
Obecnie przesunięto nieco granicę, jaka początkowo obowiązywała przy sprowadzaniu nowych obiektów i na terenie muzeum możemy zobaczyć również centrum małego miasteczka z początku XX wieku. Atrakcją może być reprodukcja sklepu spożywczego sieci spółdzielczej Konsum z lat 30., zwłaszcza że sieć ta dalej funkcjonuje (pod nazwą Coop Konsum).
