Główną zaletą telefonii komórkowej jest jej mobilność. W praktyce oznacza to, iż powinniśmy w każdym miejscu, gdzie aktualnie przebywamy, móc nawiązać połączenie. Tymczasem zasięg telefonii stacjonarnej ograniczony jest do miejsc, które łączy linia telefoniczna. Jednak w pierwszych latach rozwoju telefonii komórkowej, jej zasięg był jeszcze stosunkowo niewielki i w niewielkim stopniu wykraczał poza obszar miast. Wynikało to z tego, iż do przekazywania połączeń konieczne było istnienie wysokich masztów, które odbierały i przekazywały dalej sygnał. Moc nadajników, znajdujących się na nich, musiała być wystarczająca, aby sygnał dotarł do kolejnego nadajnika. Do objęcia zasięgiem powierzchni niemal całego kraju, potrzebne było więc wybudowanie gęstej sieci nadajników. Jednak nadal istnieją miejsca, w których zasięg telefonii komórkowej jest słaby lub nie ma go w ogóle. Przeważnie są to tereny trudno dostępne, położone w górach, daleko w głębi lasu lub bagien. Trzeba także zauważyć, że siła sygnału może być poważnie osłabiona wtedy, gdy znajdujemy się pod ziemią lub w piwnicy. Problemy mogą mieć też mieszkańcy rejonów, znajdujących się na obrzeżach zasięgu działania nadajnika. Jednak trzeba przyznać, że w ostatnich latach moc sygnału, niezależnie od terenu, znacząco się poprawiła.
