We współczesnym kapitalizmie system organizacji i kierownictwa jest maksymalnie rozwinięty. Obejmuje wszystkie strony i dziedziny produkcji i wymiany. Zajmują się nim wyspecjalizowani fachowcy, z socjologami i psychologami włącznie. Jego istotą jest doprowadzenie do perfekcji racjonalnego wykorzystania czynników produkcji, organizacji procesu produkcji i zbytu oraz rozwinięcie systemów motywacji pracy. Dawne metody maksymalnej intensyfikacji pracy odbijały się ujemnie na zdrowiu i psychice robotników i wraz ze wzrostem siły związków zawodowych, które zwalczały te metody, musiały zostać zaniechane. Ulepszenie organizacji pracy zmniejszyło nieco intensyfikację pracy (przy wzroście jej wydajności), a poprawa warunków pracy wraz z próbami ,,nowego podejścia” do robotników są cechami współczesnej organizacji i kierownictwa procesów gospodarowania. (Pomocą w tym służy nowa dyscyplina wiedzy w tej dziedzinie zwana ?human relations”, tzn. stosunki międzyludzkie w toku gospodarowania). Wraz z ukształtowaniem się przedsiębiorstw-gigantów oraz upowszechnieniem produkcji masowej wystąpiła potrzeba naukowego planowania produkcji. Jego zaczątki obserwowano już w okresie międzywojennym. We współczesnej gospodarce kapitalistycznej planowanie jest powszechnie stosowane przez wielkie firmy. Wykazuje ono różnice zależnie od specyfiki produkcji.
Fajne zdjecia oraz grafika na stronie.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.